نسل جدید قصه‌گویان می‌تواند حرفی در جهان داشته‌باشد
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۶۳۴۲۱
به گزارش خبرگزاری مهر، در پایان نخستین روز از بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، فاطمه منتظری، وحید خسروی و صادق کیانی‌مقدم، شامگاه یکشنبه ۲۵ دی به نقد و بررسی ۱۶ قصه اجرا شده در آن روز پرداختند.
مهدی محمدیان، یکی از قصه‌گویان برگزیده که در این دوره از جشنواره در بخش غیررقابتی حضور دارد، قصه‌گویان جوان را با دو نکته همراهی کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در ادامه وحید خسروی، قصه‌گوی پیشکسوت و کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، خطاب به قصه‌گویان جوان گفت: تناسب قصه با مخاطب بسیار اهمیت دارد و باید زمانی که حس می‌کنید مخاطب خسته می‌شود، کار را به نحوی پیش ببرید که او بتواند بار دیگر توجهش را معطوف به قصه کند. وقتی مخاطب با زبان بدنش به شما پیام می‌دهد، باید حواستان به این امر باشد و حس را به درستی به مخاطب منتقل کنید. شما برای مخاطب کودک قصه می‌گوئید و نباید بار منفی به مخاطب منتقل کنید. ما رنگ‌آمیزی لغات و واژه‌ها را داریم که استفاده از آن در اجرا خوب است، اما هر چاشنی به اندازه، مطلوب است.»
این منتقد، در ادامه به کنترل نگاه قصه‌گو به حاضران در این نشست اشاره کرد و افزود: شما برای تمام مخاطبان‌تان اجرا می‌کنید و این نگاه شما اگر کنترل شده نباشد، اثر منفی خواهد داشت.
تعجیل، آفت قصه‌گویی
فاطمه منتظری در ادامه این نشست، با اشاره به اجراهای روز نخست، به تعجیل در قصه‌گویی پرداخت و گفت: «بسیاری از قصه‌گویان جوان، تعجیل در روایت قصه دارند و همین باعث می‌شود بسیاری از نکات کلیدی در روایت قصه از بین برود. علاوه بر این، بسیاری از قصه‌ها مقدمه طولانی داشتند. مخاطب امروز به دنبال علت و معلول می‌گردد و مقدمه باید مخاطب را آماده ورود به داستان کند در حالی که مقدمه اغلب قصه‌ها طولانی و از حوصله مخاطب خارج است. یا حتی باعث می‌شود تا سرنخ‌ها در قصه فراموش شوند.
از قصه می‌توان شکل جدیدی ساخت
در ادامه این نشست، سولماز صادق‌زاده، قصه‌گوی مدعو و برگزیده از آذربایجان شرقی نیز طی سخنانی کوتاه خطاب به قصه‌گویان حاضر در جلسه گفت: قصه‌های تأثیرگذاری امروز شنیدیم که ما را به فکر واداشت. هر قصه یک راه حل است و لزوماً رویکرد همه افراد با هم در قصه یکسان نیست، قصه‌ها به شکل‌های مختلفی ادا می‌شود. شاید قصه‌ها درون مایه مشترک داشته باشند، اما با طرح مسئله می‌توانیم قصه‌های متفاوتی اجرا کنیم. باید به دنبال کشف این نکته باشیم که در یک قصه چه چیزی شما را به شگفتی وادار می‌کند؟ همچنین امروز قصه‌هایی شنیدیم که در بخشی از وجودمان نفوذ کردند. از قصه می‌توان شکل جدیدی ساخت که در ادبیات به آن غریب‌سازی یا آشنایی زدایی می‌گویند. اجرای جدید از یک روایت نخ‌نما می‌تواند بار دیگر و به نوعی دیگر دیده شود. همه ما از عدم نتیجه‌گیری می‌ترسیم و این بزرگترین ترس ماست. در حالیکه شما بزرگترین نتیجه را با قصه‌گویی دریافت کردید.
«سکوت»، خودِ دیالوگ است
خسروی سپس به بحث عدم تمرکز در قصه‌گویی اشاره کرد و ادامه داد: فراموش کردن و عدم تمرکز چیز عجیبی نیست و برای بسیاری از ما در هنگام اجرا، این مسئله رخ داده است، اما نکته حائز اهمیت این است که بتوانیم به درستی به مسیر قصه‌گویی بازگردیم. از سوی دیگر، گاهی «سکوت»، خودِ دیالوگ است و نیازی نیست همیشه از واژه‌ها استفاده کنیم. باید برای کارهای‌تان طراحی داشته باشید و برای خودتان چراهایی طرح کنید تا به آنها پاسخ داده شود. زمانی که خودتان از قصه لذت می‌برید، من مخاطب نیز از آن حظ خواهم برد.
این قصه‌گو افزود: وجه به مخاطب حس خوبی در او ایجاد می‌کند. در سالن نمایش، نور را خاموش می‌کنند و تنها صحنه است که نور دارد. بازیگر وقتی مخاطبش را نگاه می‌کند، به مخاطب حس خوبی منتقل می‌کند، در حالی که نگاه او به جای دیگری است، بنابراین به مخاطب‌تان توجه داشته باشید.
دقت روی فضاسازی در قصه‌گویی
پایان بخش این نشست، صحبت‌های گودرزی‌دهریزی، دبیر بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی بود، او در سخنانی گفت: در جایگاه منتقد نیستم، اما اغلب قصه‌ها را می‌بینم و دوست دارم. فضاسازی در قصه و مدخل قصه اهمیت دارد. قصه‌گو از این طریق دروازه‌ای برای ورود به دنیای قصه باز می‌کند. اغلب قصه‌ها فضاسازی داشتند، اما اینکه چقدر این فضاسازی‌ها لازم بود، چه کمکی کردند و چه‌قدر آسیب زدند اهمیت دارد. مخاطب‌شناسی نیز مطرح است، زمانی تلویزیون نبود و تنها یک شبکه بود، اما امروز رقابت با رسانه‌های تصویری و اجتماعی وجود دارد، بنابراین باید بدانید که چه چیزی ارائه می‌کنید. در این دوره نیز برای سنجه داوری، روی مخاطب‌شناسی بحث کردیم، شاید لازم باشد بدون وقفه وارد قصه شویم. قصه‌گو باید تشخیص دهد که این فضاسازی چه میزان لازم است. گرانیگاه یا نکته کانونی قصه را باید تشخیص دهید و بتوانید به درستی از آن استفاده کنید.»
کد خبر 5684038منبع: مهر
کلیدواژه: جشنواره قصه گویی قصه گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کتاب و کتابخوانی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان معرفی کتاب ترجمه تازه های نشر انتشارات راه یار جایزه جلال آل احمد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران پانزدهمین جایزه جلال آل احمد انقلاب اسلامی ایران ادبیات جهان حوزه هنری محمد مهدی اسماعیلی قصه گویی قصه گو قصه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۶۳۴۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کارکرد انتقادی و راهبری فیلم های مستند کمرنگ شده است
سعید الهی تهیه کننده مستند «قوی دل» گفت: کارکرد راهبری و انتقادی آثار مستند در حال فراموشی و کمرنگ شدن است. متاسفانه شاهد تولیداتی غیرجذاب و منفعل هستیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سینمای مستند در طول چند سال اخیر فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از یکسو مطالبه‌گر بودن این حوزه، باعث افزایش انتظارات از آن شده، اما حمایت‌های ضعیف از آن شرایط سختی را برای ادامه کار مستندسازان به وجود آورده است.
اگر پای صحبت مستندسازان بنشینید، سخنان قابل تأملی را بر زبان می‌آورند؛ هزینه‌های تولید به شدت بالا رفته اما برآوردها افزایش‌های حداقلی داشتند. علاوه بر این، محدودیت‌های ورود به بسیاری از موضوعات اجتماعی اقتصادی کار سوژه‌یابی برای بسیاری از مستندسازان را سخت کرده است. اما در نقطه مقابل منتقدین نیز معتقدند که سینمای مستند کارکردهای پیشین خود در حوزه نقد اجتماعی و مطالبه‌گری را تا حدودی از دست داده و ضعیف‌تر شده است.
سیاستمدار انگلیسی: جریان حمایت غرب از اسرائیل معکوس شده استدر بررسی پرونده "بایدها و نبایدهای سینمای مستند در سال 1403" گفت‌وگویی با سعید الهی داریم. او از تهیه‌کنندگان شناخته شده کشور است که با 2 اثر در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت؛ مستند «قوی دل» که توانست جایزه بهترین مستند را از آن خود کند و پیش از این نیز در جشنواره سینما حقیقت تحسین شده بود و فیلم سینمایی «میرو». مستند قوی دل این روزها در بخش هنر و تجربه اکران می‌شود.
الهی ضمن اشاره به اهداف و کارکرد فیلم‌های مستند در اصلاح و ارتقای رفتارهای اجتماعی گفت: مستند با تکیه بر شواهد بصری می‌بایست در مسیر روشنگری و اطلاع رسانی، نگاه مخاطب را نسبت به یک موضوع یا پدیده متمرکز کرده و مردم را به کشف‌های جدید از مفاهیم مرتبط با خود ترغیب کند.
وی با نقد شرایط فعلی در حوزه تولید فیلم مستند اظهار داشت: ماهیت اصلی مستند برخلاف آثار داستانی در این روزها که بیشتر از هر چیزی کارکرد سرگرمی پیدا کرده، در گزندگی و تذکره و تولید فکر و اندیشه و در نهایت تعالی فهم مخاطب است، اما آیا می‌توان امروزه چنین ادعایی کرد؟ در حالیکه فقر مفاهیم فرهنگی و اجتماعی در بین نسل‌های امروز کاملا مشهود است، متاسفانه در بسیاری از آثار مستند حتی با سرمایه‌گذاری برخی دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی شاهد تولیداتی غیرجذاب، منفعل و حتی بدون راهبرد مفهومی هستیم که فقط روی فرم و تکنیک تمرکز پیدا کرده، نه محتوا و مضمون.
این تهیه‌کننده با بیان اینکه اگر اثر فرهنگی در هر شکلی در تعیین راهبرد و سیاست کلی خود خلایی داشته باشد هیچگاه به یک محصول ماندگار تبدیل نخواهد شد، تاکید کرد: فیلم مستند ازین امر مستثنی نیست و نباید فقط در جذابیت‌های تصویری و تکنیکی متوقف بماند. اطلاع رسانی، آموزش و فرهنگ سازی از طریق فیلم مستند وجوه مختلفی دارد که حداقل در کشوری مانند ایران هرگز در این زمینه کمبودی نخواهیم داشت.
الهی خاطرنشان کرد: تولید مستند در انواع مختلف آن، قابل تحسین و مورد توجه مردم است؛ چه بسا در تولید برخی از آنها مانند محیط زیست، طبیعت، حیات وحش و... در دهه‌های گذشته تاکنون کوتاهی نیز شده است، اما محور اصلی مستند به معنای نقد مصلحانه و بیان حقایق زیرپوست جامعه را نباید از یاد برد.
تهیه‌کننده بهترین مستند جشنواره‌های فیلم فجر و سینما حقیقت اظهار کرد: حرکت در یک مسیر استراتژیک اگرچه تهدیدات و موانع خاص خود را ممکن است داشته باشد، اما مانند«قوی دل» می‌تواند در نگاهی منصفانه و البته شجاعانه هم نظر داوران و متخصصان امر را جلب کند و هم نظر حاکمیت و اقشار مختلف تماشاگران. نمایش عمومی«قوی دل» فرصتی است برای اینکه به بهانه بازخوانی پرونده جنجالی ورود فرآورده‌های خونی فرانسوی در سه دهه پیش به کشور، ذهن ناخودآگاه مخاطب در نسل‌های مختلف را به مفاهیم ضروری مانند اهمیت دادن انسان‌ها به یکدیگر و پرهیز از فردگرایی‌های افراطی و مرسوم، لزوم نظارت همکان بر عملکرد دولت‌ها، اعتقاد به سلامت سیستم و تلاش عمومی برای رفع کاستی‌ها و از همه مهمتر امیدواری برای اصلاح امور معطوف داشت.
الهی ضمن قدردانی از برنامه‌ریزی مجامعی چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و گروه هنر و تجربه برای نمایش اینگونه فیلم‌های کم مخاطب در سینماهای کشور و همسطح با فیلم‌های به اصطلاح تجاری و پرفروش، از مردم دعوت کرد نه به جهت خرید بلیط و کمک به گردش اقتصادی یک فیلم بلکه برای ایجاد فرهنگ صحیح زیست اجتماعی و نیز توسعه اندیشه‌ورزی به همراه خانواده به ویژه نوجوانان خود که در آستانه ورود به جامعه هستند به تماشای«قوی دل» بنشینند.
وی به ضرورت‌های فرهنگی و سینمایی سال 1403 کشور در حوزه مستند پرداخت و گفت: «تولید»، «توزیع» و «نمایش» 3 رکن اصلی در ساخت یک اثر هنری است و تفاوتی هم در شکل اثر ندارد؛ چه نمایشی، چه تجسمی، موسیقی، ادبیات و ... باید در بستر سیاست‌گذاری درست و حرفه‌ای، بعد از تولید به «عرضه» ختم شود و مهمترین دغدغه مستندسازان همین است. جدا از برخی آثار پرهزینه، در دنیای دیجیتال، دیگر تولید مستند چندان پیچیده و گران نیست و این عرصه می‌تواند در بخش تولید و نمایش توسط یک گروه بسیار کوچک هم عمل کند؛ لذا دولت‌ها برای ایفای نقش حاکمیتی خود در بحث نظارت و ممانعت از هرج و مرج‌های احتمالی و ترویج برخی نکاههای التقاطی و انحرافی راهی جز همراهی با جامعه مستندسازان از طریق تامین امکانات و خواسته‌های منطقی و حرفه‌ای آنان ندارند.
الهی در پاسخ به سوالی مبنی بر میزان اثربخشی تولیدات مستند سفارشی توضیح داد: تولیدات سفارشی که اغلب از سوی دستگاه‌های اجرایی صورت می‌گیرد تنها در صورتی جای خود را در ذهن و روح و روان مخاطب باز می‌کنند که علاوه بر بیان غیرمستقیم دستاوردها، از حقیقت گویی و ذکر نکات و حتی تصمیمات اشتباه فاصله نگیرند. تولید فیلم مستند دولتی و سفارشی، دقیقا مانند عملکرد مجموعه‌های روابط عمومی در سازمان‌هاست که اگر تعاملی نباشند و بخواهند به صورت یک طرفه و فارغ از همدلی و هم دردی به خودستایی و دفاع بی منطق از مرکز متبوعه خود بپردازند به حتم مخاطب خود را از دست خواهند داد.
تهیه کننده فیلم سینمایی «میرو» همچنین در خصوص هزینه‌های سرسام آور تولید و کاهش برآوردها توسط بخش دولتی خاطرنشان کرد: صرفه جویی و نگاه اقتصادی در هزینه‌های تولید با پول‌پاشی و ولخرجی‌های بی‌دلیل دو امر جدا از هم است، اما من معتقدم در تولید یک محصول فرهنگی باید همه وجوه در کنار تورم‌های احتمالی در نظر گرفته شود و قواعد خاص ساخت آثار بصری و نمایشی و تفاوت زیاد آن با سایر تولیدات و خدمات اقتصادی و صنعتی و عمرانی، توسط مدیران مربوط لحاظ شود.
وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از حضور موفقیت آمیز مستندهای ایرانی در عرصه بین المللی، مهمترین چالش پیش روی مستندسازان کشور را به ویژه در سال جاری، تورم و گرانی و معیشت و درآمد منظم فعالان این حوزه و در کنار آن بلاتکلیفی آنان در بازگشت سرمایه های تولید دانست و گفت: مستند باید دیده شود تا بتواند علاوه بر تامین مخارج خود پیامش را نیز به مردم انتقال دهد. برنامه ریزی های زودبازده در این مسائل بر عهده دولت است و چشم امید همکاران ما به سازمان سینمایی ست.
انتهای پیام/
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند